Uitreiking VSCD-Cabaretprijzen

Knappe maker die -nu nog- origineel uit de hoek kan komen met het thema klimaatcrisis. Patrick Nederkoorn doet het, met finesse en geestigheid, door met vooruitziende blik het woord te richten tot onze oosterburen: bereid je voor op de Nederlandse klimaatvluchteling. Nederlanders zullen over niet al te lange tijd zelf de gelukszoekers zijn. Hoogtij ging als een van de eerste voorstellingen in première vorig jaar, en zette de toon voor het hele seizoen. We konden zijn ingenieuze bouwwerk het hele jaar niet uit ons hoofd zetten.

Ook wie inmiddels het woord milieu niet meer horen kan, wordt vriendelijk aan de hand genomen door de begripvolle bemiddelaar die Nederkoorn in dit programma van zichzelf maakt. Voor hemzelf was een aantrekkelijke milieuactiviste nodig voor hij de vegetarische bitterbal eens uit wilde proberen, spijt heeft hij er nooit van gehad. Zijn liefdesgeschiedenis vormt een ideale basis voor een verbindend verhaal tussen milieubeu en milieubewust.

Een ongemakkelijk realistisch doemscenario is de belangrijkste bron van vermaak: een sadistische Duitse basisschoolleraar zwemt met Nederlandse vluchtelingenkinderen over Madurodam en wijst verlekkerd alle ondergelopen steden aan. Dat de voorstelling onder de titel Die Orangene Gefahr ook in Duitsland staat, is nou net een van die doordachte details waar Nederkoorn je zo charmant mee aan de haak slaat.

Ja, overal is zorgvuldig over nagedacht. Verhaal, humor, doemscenario, scenografie, muziek en geluidsfragmenten grijpen naadloos in elkaar. Waar Nederkoorn je even het gevoel geeft dat je met een vrolijke moraal naar huis kan, blijkt er toch nog een vernietigend slotakkoord klaar te liggen. Zo levert hij een beklijvende voorstelling af waarin fantasie en realiteit, optimisme en pessimisme wonderlijk gezellig hand in hand gaan.